`Onzekerheid` door David

Onzekerheid

In het licht van de twijfel

Ik begin de uitweiding over onzekerheid en zijn tegenhanger, zekerheid met een filosofisch gezegde. `Wij houden ons vast aan wat wij weten en geloven. Dat is onze realiteit.` Het vereist een aantal diepe inzichten om verder te kunnen zien. Onze angsten bepalen dan ook de mate in hoeverre wij vasthouden aan onze realiteit.

Er zijn mensen die wanhopig elk stukje zekerheid  met een bijna doodangst zouden willen bewaren en anderen die als een veertje door de wind waaien. Twee uitersten die we, zoals velen ondertussen al weten, met elkaar moeten verenigen. Zodat ze elkaar niet uitsluiten. Dit vergt creativiteit en moed. Maar in het hart van elke mens schuilt deze mogelijkheid. En daar hoef je geen cursus techniek of persoon voor te raadplegen.

De meeste mensen kennen zichzelf beter als dat ze eigenlijk denken. Onzekerheid is eigenlijk niets meer dan een vorm van zelfkennis. Ons falen en slagen doorheen het leven hangt af van in hoe krachtig we door het leven gaan.

Maar vraagt men zich eens af wat verlies ik als ik win, en wat win ik als ik verlies? Als je invoelt in de energie van de twee nieuwe uitersten dan weten de meeste mensen voor zichzelf wat ze het meest nodig hebben. Sommige Boeddhisten streven ernaar het ultieme verlies te lijden,alles los te laten want dan alleen zouden ze iets kunnen winnen dat bijna op geen andere manier kan gewonnen worden. Dat doel is hun enigste zekerheid. Al het andere, hoe onzeker ook valt in het niets bij de grootste steunpilaar in je leven. Je doel, je lichtpunt op je pad tijdens de donkere nachten.

Pilaren

Voor mezelf bekijk ik het zo. Ik bevind me in een oneindig weidse donkere ruimte en vanuit de diepte komen er pilaren. Enkele van die pilaren gebruik ik om op te staan. Andere pilaren passeer ik naast mij omdat ze niet op het pad liggen waar ik naartoe wil gaan. Deze zekerheden of pilaren  zijn voor mij gewonnen mentale gedachten of gevoelens over mezelf en de omgeving en nog veel meer. Er zijn er ook die veel groter als de anderen zijn waar je als het ware met heel je lichaam op kan gaan liggen. Dat zijn onze grotere levensdoelen die we proberen te bereiken om vanuit deze nieuwe hoogte nog hogere pilaren te vinden. Maar om nieuwe pilaren te bereiken moeten we er ook oudere achterlaten. De weidse leegte in wagen die zich ertussen bevindt. Hoe ver ben je bereid te springen? Neem je grote sprongen of kleine stapjes waar je enige tijd voor nodig hebt? Heb je iemand bij je die je soms een duwtje in de rug geeft of om je recht te trekken als je valt? De ruimte mag dan wel oneindig groot zijn. Ieder mens zal je daar kunnen vinden. En hoe verder  of hoger je geraakt hoe minder pilaren er zijn. Totdat er uiteindelijk niets meer te vinden is. En wat dan? Waarvoor allemaal die hele tocht ? Deze vraag laat ik aan de lezer over om voor zichzelf te beantwoorden. Ik ga de betekenis van het leven niet voor anderen verkondigen.

Acceptatie.

Velen onderkennen de kracht van acceptatie. Het is op zijn minst even sterk als afstoten. In sommige ogen lijkt het laatste meer effect te hebben maar dat is alleen maar omdat het meestal op korte termijn werkt. Het resultaat is direct zichtbaar als het ware. Zoals een kuismiddel op de reclame. Acceptatie duurt langer maar hoef je meestal maar één keer te doen. In dit geval heb ik het over acceptatie van onzekerheid maar je kan het op de meeste dingen toepassen die je liever niet voelt of ziet gebeuren. In de natuur noemen ze dit buigen voor hetgeen dat je niet kan verslaan en ervan leren. Wie zijn verlies toegeeft zal ook niet meer hoeven te vechten. Op een bepaald moment zal je terugkijken in je leven en zien dat hetgeen waar je zo bang voor was een schaduw is van wat je juist nodig had. En zo vergaat het vele dingen waar we doorheen groeien. Onze kracht is het eeuwige tweelicht waar we ons in bevinden. Doorheen ons leven dansen we op de rand van een muntstuk dat elk moment om kan slaan. Waarschijnlijk één van de oudste spreuken van ons bestaan en misschien zelfs het universum. `Er is geen licht zonder het donker en omgekeerd.`

Licht en donker

Voor hen die worstelen met het goede en het kwade in zichzelf en een ultiem voorbeeld zoeken om deze dualiteit te integreren kijk`s nachts naar boven. Naar de sterren en de ruimte. Het oudste spel van licht en donker bijna voor het grijpen. Onze handen kunnen het niet reiken maar onze ziel doet niets liever dan baden in zulke tegenstellingen. De perfecte samenstelling van het eeuwige duister waar toch elke ster reikend door de ruimte met zijn licht naar je toe kan stromen. Zou je me geloven als ik zeg dat de toekomst nooit echt zeker is? We lezen de energieën en daarvan leiden we de beslissingen van mensen af. Patronen die zich herhalen omdat ze ons stabiliteit bieden. En wanneer de cirkel geheel is stukgedraaid zoeken we een nieuw patroon.

De twijfel

Er wordt gezegd dat de oorsprong van het bestaan, het Al zich besloot te splitsen om te kunnen ervaren. Ik ga het niet vernoemen met God omdat men er dan weer verkeerde beelden bij gaat vermelden en omdat dit Al de mannelijke en vrouwelijke polen bezit. Elk wezen is een deelaspect van dit Al en heeft zijn mogelijkheden tot creatie en destructie. De Keuze tussen de twee uitersten is wonderbaarlijk alleen de mens beschoren. In het universum zijn er wezens die alleen maar kunnen vernietigen, en anderen die creëren. Maar de mens is omwille van godgevallige omstandigheden de keuze gegeven om daartussen te kiezen. Vandaar dat ik zeg het eeuwige tweelicht van ons bestaan. Geen wonder dat we zo`n interessant volk zijn voor al die andere wezens. Zeker op dit cruciaal moment van de aarde waar iedereen van ons voor de grootste keuze gaat komen te staan. Velen hebben deze al in hun hart gemaakt. En anderen lopen verloren in onzekerheid. De machten van het licht en duister proberen op hun eigen manier zoveel mogelijk mensen aan hun kant te krijgen. Zij die zich er middenin bevinden groeien vandaag de dag steeds dunner en dunner. In dit opzicht kunnen we binnenkort niet meer kiezen om te blijven hangen, om af te wachten en in het midden te blijven. Voel je de spanning? Voel je de onzekerheid wat van je te wachten staat? Ik schrijf deze tekst vooral juist om de grote onzekerheid aan het groeien is en ons te wachten staat een plaats te geven.

Laat de oude pilaren gaan en kijk nu goed voor jezelf wat je wilt. Voel het gewicht van de keuze die we allemaal dragen. Voel de vrijheid want deze gaat hand in hand juist met onzekerheid! En besef dat er binnenkort geen morgen of gisteren meer gaat zijn om te kiezen maar nu.

Ik wens jullie de rijkste keuzes en paden toe.

In liefde en licht en duisternis.

David

Beschikbaar
Sholah


In gesprek

helderinzicht.com

• 0909-8077 90 cpm

• Disclaimer
• Privacy statement
• Contact
• COPYRIGHT 2007 - 2024